Ivan De Vadder heeft net een boek geschreven over de noodzaak van eerlijke politiek. We hebben dat boek nog niet gelezen, maar wij hebben zo ook onze bedenkingen.
De oproep van Stijn Meuris om niet te gaan stemmen wordt dan ook ten volle ondersteund door Hund i snor. Niet alleen Leterme, maar zowat alle toppolitici :
wie gelooft die mensen nog ?
Lijsttrekkers
Het Lijsttrekkerschap bij de verkiezingen is een ware klucht. Trekken de Senaatslijst maar gaan niet zetelen : Bart De Wever, Marianne Thyssen, Johan Vande Lanotte (indien hij minister wordt ).
Trekken de Kamerlijst maar gaan niet zetelen : Bourgeois, Lieten ...
Eva Brems trekt de Kamer voor Groen! maar beschouwt zich eigenlijk als onafhankelijke. Anne De Baetzelier godbeware trekt de Senaat voor LDD.
De diepere betekenis van het woord Lijst”trekker” is mij eindelijk duidelijk geworden : trekt op niks.
Witte konijnenDe zogenaamde witte konijnen in de politiek zouden beter van naam veranderen. Witte kontdraaiers misschien. Want een tiep als
Rik Torfs, sowieso een clown, had gezegd dat de Senaat beter afgeschaft werd, en nu gaat hij uitgerekend daar zetelen. Blijkbaar vindt hij het daar nu zo interessant. Een tiep als
Siegfried Bracke had in 2007 nog SP.A gestemd. Nu komt hij op voor de N-VA.
Die Ingrid Lieten is een zo'n wit konijn met speciale privileges. Uit het niets gebombardeerd tot minister, nu lijsttrekker maar gaat niet zetelen, zij gaat de ploeg "leiden" luidt het. Het verhaal bij SPA is immer hetzelfde : "het is alle hens aan dek", en de andere partijen doen het ook. Als de verkiezingen zouden samenvallen, dan zou er geen probleem zijn. En SP.A is daar voorstander van. Oh Really ? Wel, neem dan aktie en LAAT ze A.U.B. samenvallen. Doe iets ! En de Senaat, schaf die handel toch af ! De Senaat is een sterfhuis om politiek dode backbenchers en nieuwkomers te parkeren type Torfs en Pol Van Den Driessche 3 jaar geleden. Pol heeft zich enkele jaren geamuseerd in de Senaat, heeft er een spannende roman geschreven, en verkast nu naar de Kamer, want daar gebeurt natuurlijk het echte politieke werk.
Witte konijnen en BV's, we hebben er overigens al een hele serie gehad. Maar die witte konijnen hebben meestal vooraf niets bewezen en eisen meestal spijkerharde garanties op een vetbetaald mandaat. In die categorie kunnen we types klasseren als Dirk Sterckx en Ivo Belet, die alleen maar te overhalen waren voor een goed betaalde job als europarlementair. Inge Vervotte : van niets tot minister, beetje zelfde verhaal als Ingrid Lieten. Van N-VA superminister Philippe Muyters, ook opgedoken uit het niets, onthouden we voorlopig alleen dat hij niet kan tellen.
In de serie witte konijn BV(C')s : Margriet Hermans, Christine Van Broeckhoven, Herman Schueremans, Chokri Mahassine, Flor Koninckx, Peter Leyman, Anke Vandermeersch, Karel Deruwe, Ulla Werbrouck, Marc Wilmots, Rudy Aernoudt ... de lijst is nog veel langer. Bruno Valkeniers is ook niet echt een reuzesucces gebleken bij Vlaams Belang.
Witte konijnen uit eigen kweek zijn nog te accepteren. Gwendolyn Rutten bij Open VLD, ook John Crombez bij de SP.A. Respect for those rabbits.
Cumul Cumul is nog zo'n verhaal. De politici willen ons doen geloven dat ze de cumul verderfelijk vinden en getuigen van een Oude Politieke Cultuur, maar in de praktijk is daar bijzonder weinig van te merken, althans bij de
top dogs. Marianne Thyssen combineert bijvoorbeeld haar drukke job als CD&V partijvoorzitter met haar riant mandaat in het Europees Parlement. Caroline Gennez, da's ook kassa kassa : zij combineert partijvoorzitster met Vlaams Parlement én een schepenambt in Mechelen. Van loftsocialisme gesproken. Karel de Gucht vindt zijn wedde van Europees Commissaris nog niet genoeg en combineert dat met burgemeester in Berlare.
Aan Franstalige zijde kennen we natuurlijk de louche charlatans bij de PS, Daerden, Van Cauwenberghe en Lizin op kop, en de reuzecumul van Didier Reynders ( partijvoorzitter en vice-premier ). Joelle Milquet doet nog beter : zij is partijvoorzitster, minister en ook nog eens schepen in Brussel !
Vele toppolitici cashen na hun actieve carrière nog in via allerlei mandaten in Raden van Bestuur, daar hebben we het laatste ook nog niet van gezien. Jean-Luc Dehaene is kampioen in deze discipline, maar eerder hebben andere tsjeven als Mark Eyskens en Frank Swaelen het hem voorgedaan. En het hoeft niet eens na de aktieve politiek te zijn, het kan zelfs tijdens. Francis Vermeiren, Karel De Gucht, zijn slechts enkele voorbeelden.
