Music maestro met Kobe Vissenaeken (25) - Prince 10-07-2010 @ Werchter

Ruim acht jaar na zijn laatste passage in België, en ruim 25 jaar na zijn monstersucces 'Purple Rain', stond Prince terug in België. Op de weide van Werchter meerbepaald.

Nu is Prince zelf nogal een stedeling ( Minneapolis ) en passen weiden niet zo erg met zijn profiel, toch bleek die weide allesbehalve een showstopper.

Integendeel, de regenbuien konden het publiek ( zo'n 40000 man ) niet deren, integendeel, het concert kende een magisch hoogtepunt toen een nieuwe regenbui losbarstte net bij Purple Rain. Allicht geen toeval. Nauwelijks een minuut eerder had Prince zelf nog vastgesteld dat de regen gestopt was. Dat was dan buiten de Belgische buien gerekend.

Het concert was verrassend genoeg niet uitverkocht ( 40000 man, capaciteit 60000 man ), wat niet zozeer het publiek, dan wel Live Nation met een kater opzadelde, but that's their problem.

Laten we kort zijn over de voorprogramma's : Zowel Jamie Lidell als bassist Larry Graham ( voor velen een ontdekking, voor Prince zelf een halfgod ) kweten zich zeer goed van hun taak.

Enkel Mint Condition, een bepaald kleffe R 'n B band uit Minneapolis, viel zwaar door de mand.

De Meester zelf dan begon rond half tien aan zijn set. Drie kwartier eerder dan aangekondigd, wellicht had de regen ermee te maken, of zijn afterparty. Sommigen vonden het nodig hierover te klagen, alsof je een concert van Prince tot op de minuut juist kan plannen. Degenen die te laat kwamen, dat is hun eigen schuld, kom dan gewoon op tijd, een grillig genie als Prince laat zich niet timen.

Prince stoomde meteen in ijltempo door een hele reeks hits, met de toppers Let's go crazy, 1999, Little red corvette op kop. Purple Rain kwam gezien de regenbui redelijk vroeg in de set, en was pure magie. Wellicht een moment om te You Tuben.

Na een overbodig vocaal intermezzo van die kale zangeres begon dan een tweede reeks sterke songs tot aan de bissen, met ondermeer Nothing compares to you en Kiss.

De bissen bestonden voornamelijk uit covers van Sylvester en uiteraard Sly and the Family Stone. Hier ging het concert een klein beetje de mist in. In plaats van vaart in de set te houden, ging het Prince-gezelschap na elke nieuwe bis af, wat het showelement ten goede kwam, wat het publiek aanspoorde om steeds luider te smeken voor nog een bis, maar wat muzikaal wel een beetje de spanning uit de set haalde.

Dit is onze enige kritiek op een voor de rest schitterend en aanstekelijk concert.

Prince is, in tegenstelling tot zijn leeftijdsgenoot Michael Jackson, nog steeds very well alive and kicking, ziet er nog zeer patent uit en straalde ook een levensvreugde uit die velen over de streep zouden trekken om toch eens zo'n getuige van Jehova binnen te laten, zeker als hij Prince heet. Nee, Prince is nog lang niet afgeschreven.

Wie zo'n energiek concert meemaakt, snakt naar meer. Prince was goed, zeer goed, misschien niet briljant, en dat is nu net de ironie van een Prince-concert. Je weet dat Prince tot nog zoveel meer in staat is, en dat je dat op één concert nooit allemaal zult kunnen horen. In die zin kunnen we voor één keer iemand als Serge Simonart begrijpen, een Princemaniak hors categorie die op elke concerttour minstens 5 concerten ziet en er dan nog niet genoeg van krijgt. He has a point.

Daarom heeft Prince ook een legendarische reputatie qua aftershows. Ook nu weer was er een gesmaakte aftershow in Brussel in het nieuwe casino Viage. Toegangsprijs, al naargelang de bron, varieerde van 80 tot 150 euro. Een bedrag dat we zonder verpinken hadden betaald, als we het tenminste geweten hadden.

PS1 Sommige die hard fans/muggenzifters vonden de set nogal cliché, maar die hebben Prince dan misschien ook al 20 keer live gezien en kennen elke dansbeweging, elke cover, elke setlist van elk Europees concert, elke scheet van Prince uit het hoofd. Aan die pilaarbijters zeggen wij : Get outa hie !

PS2 Alwie de nieuwe CD van Prince '20TEN', matig, slap of belachelijk vindt, zal Don Peit persoonlijk in beton komen gooien.