1 dag geleden
zaterdag 31 oktober 2009
donderdag 29 oktober 2009
Krantenkoppen met Isolde Sleeckx (32)
Coyotes bijten Canadese zangeres dood
(spijtig genoeg was het niet Avril Lavigne )
(spijtig genoeg was het niet Avril Lavigne )
woensdag 28 oktober 2009
Don Peit gooit in beton (5)
Er wordt sowieso niet geregeerd door deze regering. Moet een minister dan ontslag nemen als hij niets doet in een bepaald dossier ? De ganse regering is toch on the beach ?
Er is nog zoiets als politiek fatsoen. Een woord dat duidelijk niet in het woordenboek staat van Didier Reynders.
Gesjoemel voor 110 miljoen euro op Financiën ? Ich habe es nicht gewusst.
Vorig jaar reeds genomineerd voor de Krommen Haas Award, doet Reynders duchtig verder om hem dit jaar eindelijk in de wacht te kunnen slepen.
Don Peit vindt het echter welletjes en gooit Reynders in beton.
Er is nog zoiets als politiek fatsoen. Een woord dat duidelijk niet in het woordenboek staat van Didier Reynders.
Gesjoemel voor 110 miljoen euro op Financiën ? Ich habe es nicht gewusst.
Vorig jaar reeds genomineerd voor de Krommen Haas Award, doet Reynders duchtig verder om hem dit jaar eindelijk in de wacht te kunnen slepen.
Don Peit vindt het echter welletjes en gooit Reynders in beton.
Benoit Van Cleemputiaanse debacles - BVC's (36)
Inbrekers in Melbourne zijn van een kale reis thuisgekomen. Ze hadden hun oog laten vallen op een riante plasma-tv. Helaas stond die in een kijkwoning met fake meubels. De tv bleek uit karton. De charlatans hebben dan maar de boel kort en klein geslagen.
dinsdag 27 oktober 2009
Krantenkoppen met Isolde Sleeckx (31)
Goedele : 'Ik moet het idee hebben dat hij een everzwijn kan vangen'
Music maestro met Kobe Vissenaeken (16) - Massive Attack in Lotto Arena
Na legendes als Pixies en Sonic Youth was Massive Attack de derde topgroep die België aandeed op één maand tijd. We kennen een paar Amerikanen die stikjaloers zijn op ons uitgebreid concertaanbod.
Het is nu de vierde keer dat we Massive Attack live gezien hebben.
1. 1998 in Vorst Nationaal ( na de release van hun meesterwerk Mezzanine ) - 5 sterren
2. 2006 Pukkelpop ( na een lange stilte ) - 4+ sterren
3. 2008 Lokerse Feesten ( of all places ) - 4+ sterren
4. 2009 Lotto Arena - 5 sterren
Eerst iets over de Lotto Arena. Deze zaal is ronduit een debacle. Alleen zitplaatsen, zelfs in de middenruimte. Op het eerste en tweede balkon heb je bovendien beperkt zicht, zeker als je niet op de eerste rijen zit. Dit is gewoon een aanfluiting voor de muziekliefhebber.
Grensverleggend in de jaren '90, kunnen we anno 2009 constateren dat Massive Attack nog steeds op duizelingwekkend niveau concerteert, en dat er hoegenaamd geen sleet zit op de formule. Meer zelfs, de nummers van de nieuwe te verschijnen elpee zijn kwalitatief zeer hoogstaand en houden de belofte in van een nieuwe klassieker. Wat op zich merkwaardig is, 12 jaar na 'Mezzanine', en het grotendeels de mist ingegane '100 th window'.
De lijst gasten op de nieuwe elpee spreekt ook boekdelen met klassebakken als Damon Albarn, Tunde Adebimpe van TV On The Radio, Elbowzanger Guy Garvey, Hope Sandoval en Martina Topley-Bird.
Massive Attack blijft als collectief bij de tijd en zelfs vernieuwend. Live is Horace Andy nog steeds een meerwaarde, zelfs als hij maar op 3 nummers meezingt. Alleen jammer dat Martina Topley Bird als zangeres niet het (ijzingwekkende) niveau haalt van een Liz Frazer of Tracy Thorn. Voor de rest omringen 3D en Daddy G zich al enkele jaren met steengoede muzikanten, die zich duidelijk in hun sas voelden in een kolkende zaal.
"Thanks for the vibe", was hun dankwoord voor de superenthousiaste publieksreacties. Het is een compliment dat kan tellen, van een groep die zelf absolute meester is in het creëren van vibe. Het wederzijds respect is dus enorm groot en de wederzijdse sympathy blijft unfinished.
Het is nu de vierde keer dat we Massive Attack live gezien hebben.
1. 1998 in Vorst Nationaal ( na de release van hun meesterwerk Mezzanine ) - 5 sterren
2. 2006 Pukkelpop ( na een lange stilte ) - 4+ sterren
3. 2008 Lokerse Feesten ( of all places ) - 4+ sterren
4. 2009 Lotto Arena - 5 sterren
Eerst iets over de Lotto Arena. Deze zaal is ronduit een debacle. Alleen zitplaatsen, zelfs in de middenruimte. Op het eerste en tweede balkon heb je bovendien beperkt zicht, zeker als je niet op de eerste rijen zit. Dit is gewoon een aanfluiting voor de muziekliefhebber.
Grensverleggend in de jaren '90, kunnen we anno 2009 constateren dat Massive Attack nog steeds op duizelingwekkend niveau concerteert, en dat er hoegenaamd geen sleet zit op de formule. Meer zelfs, de nummers van de nieuwe te verschijnen elpee zijn kwalitatief zeer hoogstaand en houden de belofte in van een nieuwe klassieker. Wat op zich merkwaardig is, 12 jaar na 'Mezzanine', en het grotendeels de mist ingegane '100 th window'.
De lijst gasten op de nieuwe elpee spreekt ook boekdelen met klassebakken als Damon Albarn, Tunde Adebimpe van TV On The Radio, Elbowzanger Guy Garvey, Hope Sandoval en Martina Topley-Bird.
Massive Attack blijft als collectief bij de tijd en zelfs vernieuwend. Live is Horace Andy nog steeds een meerwaarde, zelfs als hij maar op 3 nummers meezingt. Alleen jammer dat Martina Topley Bird als zangeres niet het (ijzingwekkende) niveau haalt van een Liz Frazer of Tracy Thorn. Voor de rest omringen 3D en Daddy G zich al enkele jaren met steengoede muzikanten, die zich duidelijk in hun sas voelden in een kolkende zaal.
"Thanks for the vibe", was hun dankwoord voor de superenthousiaste publieksreacties. Het is een compliment dat kan tellen, van een groep die zelf absolute meester is in het creëren van vibe. Het wederzijds respect is dus enorm groot en de wederzijdse sympathy blijft unfinished.
maandag 26 oktober 2009
vrijdag 23 oktober 2009
Music maestro met Kobe Vissenaeken (15) - Sonic Youth
De doortocht van Sonic Youth in AB kan niet meteen als hun meest memorabele bestempeld worden.
Het op enkele uren uitverkochte en gehypte concert bracht niet wat we ervan verwachtten. OK, slecht was het niet, maar tam en routineus.
Als je merkt dat Thurston en Kim nu ook al sommige teksten aflezen van een blad, dan is dat geen kool thing.
Ze zijn natuurlijk ook niet meer van de jongsten. Kim is ondertussen 56, Thurston 50, maar hij ziet er nog altijd 17 uit, even oud als hun dochter Coco.
Lee Ranaldo was cool as ever. En ook op drummer Steve Shelley zit weinig sleet. De bassist van Pavement vervolledigde het vijftal.
Grootste probleem was de setlist. Ze speelden bijna de volledige laatste plaat, "The Eternal".
Op zich een vrij goede plaat, maar nu ook weer niet voor de eeuwigheid. Alle spanning en verrassing verdween uit het concert. We dachten dat we naar een - slaapverwekkende -uitvoering van Magic and loss zaten te kijken van Lou Reed. Die is daar trouwens mee begonnen, met die integrale uitvoeringen van platen. Not very rock 'n roll, tenzij het een onverwoestbare klassieker betreft natuurlijk. Ook het bisnummer, een mak Death Valley '69, kon niet echt overtuigen. Waar was de noise, de eruptie ? Is Sonic Youth stilaan een uitdovende vulkaan ? We mogen hopen van niet.
Het publiek was vrij heterogeen, gaande van jonge twintigers tot vijftigers. Op zich een goed teken, Sonic Youth spreken nog steeds nieuwe generaties aan. Maar te vaak hadden we het gevoel naar een gewone rockband te staan luisteren. En gewoon, dat past niet bij Sonic Youth.
Als we dit vergelijken met de triomf van Pixies kunnen we alleen concluderen : Pixies - Sonic Youth : 2-0
Het op enkele uren uitverkochte en gehypte concert bracht niet wat we ervan verwachtten. OK, slecht was het niet, maar tam en routineus.
Als je merkt dat Thurston en Kim nu ook al sommige teksten aflezen van een blad, dan is dat geen kool thing.
Ze zijn natuurlijk ook niet meer van de jongsten. Kim is ondertussen 56, Thurston 50, maar hij ziet er nog altijd 17 uit, even oud als hun dochter Coco.
Lee Ranaldo was cool as ever. En ook op drummer Steve Shelley zit weinig sleet. De bassist van Pavement vervolledigde het vijftal.
Grootste probleem was de setlist. Ze speelden bijna de volledige laatste plaat, "The Eternal".
Op zich een vrij goede plaat, maar nu ook weer niet voor de eeuwigheid. Alle spanning en verrassing verdween uit het concert. We dachten dat we naar een - slaapverwekkende -uitvoering van Magic and loss zaten te kijken van Lou Reed. Die is daar trouwens mee begonnen, met die integrale uitvoeringen van platen. Not very rock 'n roll, tenzij het een onverwoestbare klassieker betreft natuurlijk. Ook het bisnummer, een mak Death Valley '69, kon niet echt overtuigen. Waar was de noise, de eruptie ? Is Sonic Youth stilaan een uitdovende vulkaan ? We mogen hopen van niet.
Het publiek was vrij heterogeen, gaande van jonge twintigers tot vijftigers. Op zich een goed teken, Sonic Youth spreken nog steeds nieuwe generaties aan. Maar te vaak hadden we het gevoel naar een gewone rockband te staan luisteren. En gewoon, dat past niet bij Sonic Youth.
Als we dit vergelijken met de triomf van Pixies kunnen we alleen concluderen : Pixies - Sonic Youth : 2-0
woensdag 21 oktober 2009
zondag 18 oktober 2009
vrijdag 16 oktober 2009
Music maestro met Kobe Vissenaeken (14) - Pixies in Vorst Nationaal
In de hoogdagen van de Pixies, van pakweg 1987 tot 1991, hebben we ze helaas nooit live gezien.
Op Pukkelpop 1991 waren ze net gesplit, we kregen toen enkel Black Francis te zien. Dat was het jaar dat Nirvana Pukkelpop opende, velen waren toen nog op weg naar de festivalweide en hebben Nirvana gemist. Twee maand later it smelled like teen spirit en was Nirvana de grootste band ter wereld.
Pixies hebben nooit de status bereikt van grootste band ter wereld. Maar ze hebben wel een cultstatus van beste gitaarrockgroep ooit, dat is geen grootspraak van Hund i snor. Dat is !
Hun reputatie is na hun split gestaag gegroeid. Ze hebben amper 5 jaar bestaan, te vergelijken met de levensduur van andere legendarische bands als The Police, Velvet Underground en The Clash.
Dat Pixies intussen een bijna mythische status hebben, heeft weinig te maken met personencultus of Beatlemania, maar heeft alles te maken met hun oeuvre, vooral dan de elpees Surfer Rosa en Doolittle. Hund i snor vindt Doolittle zondermeer de beste (indie)rockelpee aller tijden. Surfer Rosa dan weer heeft de mooiste hoes aller tijden, althans volgens Fuzzy Zoeller.
Het was een unieke belevenis om live de volledige Doolittle te horen. Zoals reeds geopperd de beste rockelpee aller tijden. Maar live bijzonder strak gespeeld. Want om eerlijk te zijn, Pixies hadden in hun hoogdagen de reputatie van live nogal rommelig te zijn. Niets daarvan in Vorst.
Sterke uitvoeringen van alle songs, met - opvallend - als motor drummer David Lovering. De typische gitaarsound van Pixies wordt met chirurgische precisie geproduceerd door de man in de schaduw Joey Santiago. Voeg daar Kim Deal bij, de soul, de Keith Richards van de Pixies. Het werd duidelijk : Pixies is absoluut meer dan Frank Black. Een unieke chemie tussen vier klassemuzikanten creëert de magie en genialiteit van een band die nog steeds nieuwe generaties blijft aanspreken. Zoals de Beatles ...
Hoogtepunten in de set zijn er bij de vleet : Tame, Wave of mutilation, Here comes your man, Monkey gone to heaven, La La Love you, Hey .... Speciale indruk maakt de song No 13 baby, een nummer dat we op de CD nogal eens onterecht geskipt hadden.
De speelse videobeelden zijn een leuke surplus, de bindteksten van Kim het enige minpunt. Maar who cares ? Journalisten ongetwijfeld. De drie hombres bleven stoicijns bij Kims gewauwel. Kim was overigens niet zat, zoals de journalisten in koor beweerden. Die is gewoon zo (onnozel).
Na Doolittle komen er nog 2 B-sides en dan nog een magistrale bisronde, met U-Mass, Vamos, Gigantic and Where Is My Mind? De Pixies ontploffen, de oerschreeuw van Frank Black snijdt na 20 songs meer dan ooit door merg en been, de zaal andermaal uit het dak, collectief orgasme, zelfs bij de WC-madammen.
Een ware triomf voor de beste rockgroep van de jaren '80, en dit anno 2009! Nostalgie voor Generation X, dertigers vooral. Maar ook en vooral een briljant concert dat aantoont dat deze band en deze muziek nooit gedateerd raakt en even relevant blijft als de Vijfde van Beethoven !
Op Pukkelpop 1991 waren ze net gesplit, we kregen toen enkel Black Francis te zien. Dat was het jaar dat Nirvana Pukkelpop opende, velen waren toen nog op weg naar de festivalweide en hebben Nirvana gemist. Twee maand later it smelled like teen spirit en was Nirvana de grootste band ter wereld.
Pixies hebben nooit de status bereikt van grootste band ter wereld. Maar ze hebben wel een cultstatus van beste gitaarrockgroep ooit, dat is geen grootspraak van Hund i snor. Dat is !
Hun reputatie is na hun split gestaag gegroeid. Ze hebben amper 5 jaar bestaan, te vergelijken met de levensduur van andere legendarische bands als The Police, Velvet Underground en The Clash.
Dat Pixies intussen een bijna mythische status hebben, heeft weinig te maken met personencultus of Beatlemania, maar heeft alles te maken met hun oeuvre, vooral dan de elpees Surfer Rosa en Doolittle. Hund i snor vindt Doolittle zondermeer de beste (indie)rockelpee aller tijden. Surfer Rosa dan weer heeft de mooiste hoes aller tijden, althans volgens Fuzzy Zoeller.
Toen 5 jaar geleden het onmogelijke werd aangekondigd, een reünie van de Pixies na 15 jaar, zagen we onze kans schoon om onze live-schade in te halen.
Een eerste keer zagen we de Pixies dus live in 2004, in Parijs, als voorprogramma van Red Hot Chili Peppers. Schade alvast ingehaald. Zondermeer, want het was een vrij korte set, we waren al 20 minuten te laat, en stonden te ver van het podium.
Een tweede keer dan, op Pukkelpop 2005. Een ijzersterk concert, die songs, die stonden nog steeds als een huis ! Vooral Kim Deal maakte toen indruk op bas en vocals, ondanks haar reputatie van zatte dweil.
Gezien de grillige reputatie van Black Francis-Frank Black dachten we dat na die monetair interessante reünie-toernee het doek definitief zou vallen over de Pixies. Wat bijvoorbeeld ook gebeurd was na de reunie-tournee van Velvet Underground in 1993.
Groot was dan ook onze verbazing dat Pixies anno 2009 een concert zouden geven in Vorst-Nationaal. Een unieke gelegenheid om ze toch in zaal te zien. En we wisten : de akoestiek in Vorst is bijlange niet zo slecht als her en der gefulmineerd wordt.
We waren bij de gelukkigen die een kaart konden bemachtigen ( en zelfs blogsponsor Shamrockske gelukkig konden maken, getuige volgende post http://shamrockske.blogspot.com/2009/10/kobolden.html ).
Tot zover de lange intro. Terzake nu. Het concert op 14/10/2009 is één van de meest memorabele uit onze rijke concertcarrière.
Het concert begon verrassend met 4 B-kantjes. Enkele journalisten vonden dat maar niks, de echte fans zagen er geen graten in. Pixies is geen hitmachine maar de beste indieband ever. Als je dan geen B-kantjes kan verdragen, dan hoor je niet op zo'n concert thuis. Trouwens, die B-kantjes van Pixies zijn echt niet mis.
En dan volgde op het videoscherm de aankondiging : Doolittle. De archetypische bastonen weerklonken van Debaser, de zaal voor de eerste keer uit het dak.
Het was een unieke belevenis om live de volledige Doolittle te horen. Zoals reeds geopperd de beste rockelpee aller tijden. Maar live bijzonder strak gespeeld. Want om eerlijk te zijn, Pixies hadden in hun hoogdagen de reputatie van live nogal rommelig te zijn. Niets daarvan in Vorst.
Sterke uitvoeringen van alle songs, met - opvallend - als motor drummer David Lovering. De typische gitaarsound van Pixies wordt met chirurgische precisie geproduceerd door de man in de schaduw Joey Santiago. Voeg daar Kim Deal bij, de soul, de Keith Richards van de Pixies. Het werd duidelijk : Pixies is absoluut meer dan Frank Black. Een unieke chemie tussen vier klassemuzikanten creëert de magie en genialiteit van een band die nog steeds nieuwe generaties blijft aanspreken. Zoals de Beatles ...
Hoogtepunten in de set zijn er bij de vleet : Tame, Wave of mutilation, Here comes your man, Monkey gone to heaven, La La Love you, Hey .... Speciale indruk maakt de song No 13 baby, een nummer dat we op de CD nogal eens onterecht geskipt hadden.
De speelse videobeelden zijn een leuke surplus, de bindteksten van Kim het enige minpunt. Maar who cares ? Journalisten ongetwijfeld. De drie hombres bleven stoicijns bij Kims gewauwel. Kim was overigens niet zat, zoals de journalisten in koor beweerden. Die is gewoon zo (onnozel).
Na Doolittle komen er nog 2 B-sides en dan nog een magistrale bisronde, met U-Mass, Vamos, Gigantic and Where Is My Mind? De Pixies ontploffen, de oerschreeuw van Frank Black snijdt na 20 songs meer dan ooit door merg en been, de zaal andermaal uit het dak, collectief orgasme, zelfs bij de WC-madammen.
Een ware triomf voor de beste rockgroep van de jaren '80, en dit anno 2009! Nostalgie voor Generation X, dertigers vooral. Maar ook en vooral een briljant concert dat aantoont dat deze band en deze muziek nooit gedateerd raakt en even relevant blijft als de Vijfde van Beethoven !
Benoit Van Cleemputiaanse debacles - BVC's (35)
Deze foto is een publiciteitscampagne voor Paris Hilton Prosecco uit een blik.
Dit drankje lijkt nu op een debacle af te stevenen, want de verkoop kwakkelt.
Het is koffiedik kijken waarom de verkoop kwakkelt. Vermoedelijk haakt de consument af omdat ze Paris associëren met een lege doos of een leeg blik, niet met een blik mét inhoud. Maar ook over de inhoud is het oordeel vernietigend. Verscheidene chefs hebben het goedje al afgekraakt. In Italië mag prosecco zelfs niet eens in een blikje geserveerd worden.
De uitvinder van de Paris prosecco gebaart van krommen haas. Hij heeft al plannen om het drankje gewoon anders te noemen en weer op de markt te brengen. Hund i snor heeft alvast een voorstel voor de man. Noem het "Benoit Van Cleemput Prosecco" ofte kortweg BVCP. Klinkt decadent luxueus zoals LVMH.
woensdag 14 oktober 2009
dinsdag 13 oktober 2009
maandag 12 oktober 2009
Karting Events met Alex Brulov (1)
Hieronder enkele foto's van Hund i snors eerste Karting Event in Puurs. Alex Brulov zorgde voor een feilloze organisatie.
De startgrid met in pole G. Vanderlinden
Het Podium
1. J. Copermans
2. K. De Bie
3. J. Ryckaert
J. Copermans
K. De Bie
J. Ryckaert
F. Morel
Don Peit was ook van de partij
R. Vanderperre
vrijdag 9 oktober 2009
P. Leno fulmineert (28) - Uitslaande brand
Caroline Gennez zit met een probleem, en met haar de ganse Sp.a.
De storm na de VDB-defenestratie is nog niet geluwd, integendeel. Elke dag ettert de wonde verder open.
De Sp.a is verscheurd in 2 kampen. De pro-VDB-ers ( en anti-Gennez-ers ) en de pro-Gennez-ers, die pal blijven staan achter de ministerkeuze van hun voorzitster ( al dan niet beinvloed door haar adviseurs ). Het tweede kamp, waaronder heel wat oude krokodillen als Tobback en Willockx, schilderen de pro-VDB-ers af als "karakteriële gefrustreerden met een geschiedenis van misnoegdheid met de partijtop".
Nieuwe etappe in de moddercatch zijn de gelekte emails naar De Standaard. Laag bij de gronds van de verklikkers, maar nog lager bij de grond is dit van de krant De Standaard, die dit soort emails voor publicatie vatbaar acht.
De media zijn op verpletterende wijze medeverantwoordelijk voor de verrotting van de politiek. Herinner u ook de onfrisse berichtgeving in de media over de zaak-Vynck kort voor de verkiezingen dit voorjaar, met collateral damage, zowel voor LDD als Open VLD. Stoken en poken, ook de VRT-journalisten zijn daar meesters in (geworden) de afgelopen jaren. Rechtse figuren als Dewinter en De Decker worden steevast naar de VRT-studio's uitgenodigd om belachelijk gemaakt te worden.
Waar is de hoffelijkheid gebleven, het pluralisme ? Men schijnt het niet te beseffen, maar het is 5 over 12 ! De toestand is kritiek.
Was Karel Van Miert er maar nog, die lijkt mij de enige die intern de Sp.a brand had kunnen blussen. De Sp.a-brand lijkt echter stilaan een oncontroleerbare uitslaande brand met 9/11 allures die op alle Vlamingen een "wolk van fijn stof" neerstort.
Het Sp.a-probleem wordt stilaan ook een serieus probleem voor Kris Peeters, die met een regering zit opgescheept van zwangere vrouwen ( Freya ), dwergen ( Schauvliege ), schertsfiguren ( Muytters ) en in de maag gesplitste nieuwelingen ( Smet, Lieten ).
De storm na de VDB-defenestratie is nog niet geluwd, integendeel. Elke dag ettert de wonde verder open.
De Sp.a is verscheurd in 2 kampen. De pro-VDB-ers ( en anti-Gennez-ers ) en de pro-Gennez-ers, die pal blijven staan achter de ministerkeuze van hun voorzitster ( al dan niet beinvloed door haar adviseurs ). Het tweede kamp, waaronder heel wat oude krokodillen als Tobback en Willockx, schilderen de pro-VDB-ers af als "karakteriële gefrustreerden met een geschiedenis van misnoegdheid met de partijtop".
Nieuwe etappe in de moddercatch zijn de gelekte emails naar De Standaard. Laag bij de gronds van de verklikkers, maar nog lager bij de grond is dit van de krant De Standaard, die dit soort emails voor publicatie vatbaar acht.
De media zijn op verpletterende wijze medeverantwoordelijk voor de verrotting van de politiek. Herinner u ook de onfrisse berichtgeving in de media over de zaak-Vynck kort voor de verkiezingen dit voorjaar, met collateral damage, zowel voor LDD als Open VLD. Stoken en poken, ook de VRT-journalisten zijn daar meesters in (geworden) de afgelopen jaren. Rechtse figuren als Dewinter en De Decker worden steevast naar de VRT-studio's uitgenodigd om belachelijk gemaakt te worden.
Waar is de hoffelijkheid gebleven, het pluralisme ? Men schijnt het niet te beseffen, maar het is 5 over 12 ! De toestand is kritiek.
Was Karel Van Miert er maar nog, die lijkt mij de enige die intern de Sp.a brand had kunnen blussen. De Sp.a-brand lijkt echter stilaan een oncontroleerbare uitslaande brand met 9/11 allures die op alle Vlamingen een "wolk van fijn stof" neerstort.
Het Sp.a-probleem wordt stilaan ook een serieus probleem voor Kris Peeters, die met een regering zit opgescheept van zwangere vrouwen ( Freya ), dwergen ( Schauvliege ), schertsfiguren ( Muytters ) en in de maag gesplitste nieuwelingen ( Smet, Lieten ).
donderdag 8 oktober 2009
woensdag 7 oktober 2009
Film met Bertrand-Bernard Broussard (6) - De helaasheid der dingen
De helaasheid der dingen is één van de meest geanticipeerde Vlaamse films van de laatste jaren, op Loft na.
De helaasheid wint het overigens duidelijk op punten van Loft. Hund i snor had het genoegen aanwezig te zijn op de première op het festival van Gent, in aanwezigheid van "2200 vooraanstaande vlamingen en BV's".
Achteraf hoorden we hier en daar wel een opmerking "het boek was beter", maar wij vonden de verfilming zeker evenwaardig aan het boek.
Kortom, een ijzersterke verfilming, van een regisseur - Felix Van Groeningen - die we nog niet zo lang geleden beschouwden als een gehypte Gentenaar. Steve + Sky (2004) bijvoorbeeld leek een hip Gents onderonsje met tweederangsfotomodellen, daarom hebben we die film links laten liggen. Zijn tweede film - Dagen zonder lief, uit 2007 - was echter een schot in de roos, mede door de sterke vertolkingen van een niet-BV cast met de toen volslagen onbekende Koen De Graeve en Jeroen Perceval en met grandioze muziek van Jef Neve.
Ook nu weer doet van Groeningen beroep op Jef Neve voor de muziek, die een Craig Armstrong-achtige score bijeen schreef.
De grootste verdienste gaat naar de voltallige cast, ook weer een verzameling klasse-acteurs die niet meteen tot de A-list behoren van BV's. Je vindt hier dus geen Koen De Bouw of Gène Bervoets, maar wel klassebakken als opnieuw Koen De Graeve, Johan Heldenbergh of Wouter Hendrickx die zeer geloofwaardig gestalte geven aan de marginale familie Strobbe uit Reetveerdegem. Het contrast met de glossy cast van Loft kan niet groter zijn. Het pleit voor het acteertalent van Koen De Graeve dat hij die twee extreme werelden schijnbaar moeiteloos kan combineren.
Het scenario is vrij trouw aan het boek, en dat is maar goed ook want te veel afwijken zou de geloofwaardigheid van de film geschaad hebben.
Ontieglijk veel liters en meters bier, frieten en américain préparé in deze film, Vlaamser kan het niet; en toch heeft de film terecht internationaal appèl. De film heeft iets universeels poetisch en tragi-komisch, anders is het niet te verklaren dat "La merditude des choses" ook zeer goed onthaald werd op het festival van Cannes. Qua stijl deed de film ons trouwens ook denken aan de poetische (Waalse) films van Bouli Lanners, Ultranova op kop.
Niets dan lof dus. Van Groeningen bewijst dat hij het predicaat "grootste Vlaamse filmtalent" waard is. Volgens Stany Crets is dit zelfs de beste Vlaamse film aller tijden. Dat Stany Crets er zelf voor geen reet tussen zit, pleit alleszins in het voordeel van de film.
De helaasheid wint het overigens duidelijk op punten van Loft. Hund i snor had het genoegen aanwezig te zijn op de première op het festival van Gent, in aanwezigheid van "2200 vooraanstaande vlamingen en BV's".
Achteraf hoorden we hier en daar wel een opmerking "het boek was beter", maar wij vonden de verfilming zeker evenwaardig aan het boek.
Kortom, een ijzersterke verfilming, van een regisseur - Felix Van Groeningen - die we nog niet zo lang geleden beschouwden als een gehypte Gentenaar. Steve + Sky (2004) bijvoorbeeld leek een hip Gents onderonsje met tweederangsfotomodellen, daarom hebben we die film links laten liggen. Zijn tweede film - Dagen zonder lief, uit 2007 - was echter een schot in de roos, mede door de sterke vertolkingen van een niet-BV cast met de toen volslagen onbekende Koen De Graeve en Jeroen Perceval en met grandioze muziek van Jef Neve.
Ook nu weer doet van Groeningen beroep op Jef Neve voor de muziek, die een Craig Armstrong-achtige score bijeen schreef.
De grootste verdienste gaat naar de voltallige cast, ook weer een verzameling klasse-acteurs die niet meteen tot de A-list behoren van BV's. Je vindt hier dus geen Koen De Bouw of Gène Bervoets, maar wel klassebakken als opnieuw Koen De Graeve, Johan Heldenbergh of Wouter Hendrickx die zeer geloofwaardig gestalte geven aan de marginale familie Strobbe uit Reetveerdegem. Het contrast met de glossy cast van Loft kan niet groter zijn. Het pleit voor het acteertalent van Koen De Graeve dat hij die twee extreme werelden schijnbaar moeiteloos kan combineren.
Het scenario is vrij trouw aan het boek, en dat is maar goed ook want te veel afwijken zou de geloofwaardigheid van de film geschaad hebben.
Ontieglijk veel liters en meters bier, frieten en américain préparé in deze film, Vlaamser kan het niet; en toch heeft de film terecht internationaal appèl. De film heeft iets universeels poetisch en tragi-komisch, anders is het niet te verklaren dat "La merditude des choses" ook zeer goed onthaald werd op het festival van Cannes. Qua stijl deed de film ons trouwens ook denken aan de poetische (Waalse) films van Bouli Lanners, Ultranova op kop.
Niets dan lof dus. Van Groeningen bewijst dat hij het predicaat "grootste Vlaamse filmtalent" waard is. Volgens Stany Crets is dit zelfs de beste Vlaamse film aller tijden. Dat Stany Crets er zelf voor geen reet tussen zit, pleit alleszins in het voordeel van de film.
dinsdag 6 oktober 2009
Benoit Van Cleemputiaanse debacles - BVC's (34)
Het ontslag van Francky Vandendriessche als keeperscoach bij de Rode Duivels, amper enkele maanden na zijn aanstelling, is het zoveelste debacle in de carrière van de onfortuinlijke voetballer. Hieronder een overzicht van het sportieve onfortuin dat de slagerszoon, die zichzelf 'te bescheiden en te braaf' noemt, trof sinds hij zich in de voetbalwereld begaf.
Geen aanvoerder: het Waregem-product speelde 19 jaar (1979-98) aan de Gaverbeek. Toen hij op een bepaald moment aanvoerder kon worden, koos het bestuur voor aankoop Chris Van Geem. Hij weigerde prompt ooit nog aanvoerder te zijn. Op het einde van zijn periode bij Waregem leed hij ernstig onder de financiële problemen bij Essevee.
Auto gestolen: op 20-jarige leeftijd maakte hij zijn debuut bij de nationale beloften in Spanje. Bij de terugkeer kwam zijn vader hem met de wagen ophalen op de luchthaven. Toen ze terugkeerden naar de auto bleek de Mercedes van vader Vandendriessche uit de parking van Zaventem gestolen
Twee degradaties, invaller bij hoogtepunten: hij degradeerde twee keer met SV Waregem. Het seizoen dat Waregem met Urban, Krüzen, Vidmar,... de pannen van het dak speelde en Europees voetbal haalde, werd hij al na twee speeldagen tussen de palen verdrongen door Marc Huysmans. Na een promotie met Waregem, zijn enige titel, werd hij uit het doel verdrongen door Dannie D'Hondt, een aankoop van toenmalig trainer Aimé Anthuenis. Toen hij met Waregem in tweede speelde, werd Vandendriessche vaak onder vuur genomen door eigen fans.
Zware knieblessures: in maart 2000 scheurde hij de kruisbanden van de rechterknie. Toen hij helemaal hersteld was en de voorbereiding op het nieuwe seizoen goed was doorgekomen, scheurde hij opnieuw de kruisbanden aan dezelfde knie. Zijn hele seizoen was naar de vaantjes en hij kan zijn knie, waarin een donorpees werd aangebracht, sindsdien niet meer volledig plooien.
Eén interland, vier goals binnen: nadat hij op het WK 2002 derde keeper was en geen minuut speelde, maakt hij in maart 2003 als meest gepasseerde doelman in eerste klasse na het afhaken van De Vlieger en Herpoel zijn grote debuut bij de Rode Duivels in de EK-voorrondematch in Kroatië: resultaat 4-0 en hij ging niet vrijuit bij alvast één goal.
Positieve dopingplas: in oktober 2004 werd Vandendriessche bij een dopingcontrole positief bevonden op het gebruik van depotmedrol, een corticoïde die hij door zijn club Moeskroen ingespoten kreeg tegen rugpijn. De keeper gaat uiteindelijk vrijuit maar de zaak blijft aan zijn naam kleven.
Uitgejouwd bij Cercle: Vandendriessche stopt in 2007 als keeper na twee jaar bij Cercle Brugge. In het seizoen 2005-2006 is hij de meest gepasseerde keeper in eerste klasse. Hij wordt vaak uitgejouwd door de eigen fans. Op het einde van zijn carrière verliest hij zijn plaats aan de jonge Dantschotter.
Weggejaagd bij Moeskroen: in juni verliet Vandendriessche Moeskroen, waar hij drie jaar keeperstrainer was, voor Bergen. Hij werd weggejaagd door de financiële onzekerheid bij de club en het te lange wachten op een contractverlenging. Kort nadien wordt hij ook aangesteld als keeperstrainer bij de Duivels, waar hem dus een korte carrière beschoren was.
Geen aanvoerder: het Waregem-product speelde 19 jaar (1979-98) aan de Gaverbeek. Toen hij op een bepaald moment aanvoerder kon worden, koos het bestuur voor aankoop Chris Van Geem. Hij weigerde prompt ooit nog aanvoerder te zijn. Op het einde van zijn periode bij Waregem leed hij ernstig onder de financiële problemen bij Essevee.
Auto gestolen: op 20-jarige leeftijd maakte hij zijn debuut bij de nationale beloften in Spanje. Bij de terugkeer kwam zijn vader hem met de wagen ophalen op de luchthaven. Toen ze terugkeerden naar de auto bleek de Mercedes van vader Vandendriessche uit de parking van Zaventem gestolen
Twee degradaties, invaller bij hoogtepunten: hij degradeerde twee keer met SV Waregem. Het seizoen dat Waregem met Urban, Krüzen, Vidmar,... de pannen van het dak speelde en Europees voetbal haalde, werd hij al na twee speeldagen tussen de palen verdrongen door Marc Huysmans. Na een promotie met Waregem, zijn enige titel, werd hij uit het doel verdrongen door Dannie D'Hondt, een aankoop van toenmalig trainer Aimé Anthuenis. Toen hij met Waregem in tweede speelde, werd Vandendriessche vaak onder vuur genomen door eigen fans.
Zware knieblessures: in maart 2000 scheurde hij de kruisbanden van de rechterknie. Toen hij helemaal hersteld was en de voorbereiding op het nieuwe seizoen goed was doorgekomen, scheurde hij opnieuw de kruisbanden aan dezelfde knie. Zijn hele seizoen was naar de vaantjes en hij kan zijn knie, waarin een donorpees werd aangebracht, sindsdien niet meer volledig plooien.
Eén interland, vier goals binnen: nadat hij op het WK 2002 derde keeper was en geen minuut speelde, maakt hij in maart 2003 als meest gepasseerde doelman in eerste klasse na het afhaken van De Vlieger en Herpoel zijn grote debuut bij de Rode Duivels in de EK-voorrondematch in Kroatië: resultaat 4-0 en hij ging niet vrijuit bij alvast één goal.
Positieve dopingplas: in oktober 2004 werd Vandendriessche bij een dopingcontrole positief bevonden op het gebruik van depotmedrol, een corticoïde die hij door zijn club Moeskroen ingespoten kreeg tegen rugpijn. De keeper gaat uiteindelijk vrijuit maar de zaak blijft aan zijn naam kleven.
Uitgejouwd bij Cercle: Vandendriessche stopt in 2007 als keeper na twee jaar bij Cercle Brugge. In het seizoen 2005-2006 is hij de meest gepasseerde keeper in eerste klasse. Hij wordt vaak uitgejouwd door de eigen fans. Op het einde van zijn carrière verliest hij zijn plaats aan de jonge Dantschotter.
Weggejaagd bij Moeskroen: in juni verliet Vandendriessche Moeskroen, waar hij drie jaar keeperstrainer was, voor Bergen. Hij werd weggejaagd door de financiële onzekerheid bij de club en het te lange wachten op een contractverlenging. Kort nadien wordt hij ook aangesteld als keeperstrainer bij de Duivels, waar hem dus een korte carrière beschoren was.
P. Leno fulmineert (27) - De Morgen "vernieuwt"
Enkele weken geleden liet de krant De Morgen uitschijnen, via korte advertenties op hun site en in de krant, dat ze nog completer zouden worden. Er zouden veranderingen komen die de krant een inhoudelijke boost zouden geven, met andere woorden, de krant zou nog meer kwaliteit hebben, nog meer lezers aantrekken, nog beter verkopen etc.
Enkele dagen na de verhoopte "vernieuwing" kunnen we alleen vaststellen dat dit een zeer mager beestje is. Wat is er in feite vernieuwd, buiten dan De Morgen-titelbalk die gisteren blauw kleurde in plaats van rood ?
Of het moet misschien vernieuwing zijn inzake gebruikte zinsconstructies. Wat anders te denken van volgende zin op pagina 29 van De Morgen van vandaag :
Havenschepen Marc Van Peel (CD&V) reageert woedend : 'Wij zullen aantrekken ons niets van dit advies'.
Het lijkt ons weer eens een kat in een zak. Hoe zou De Morgen ook die vernieuwingsoperatie hard kunnen maken, na het ontslag van een 15-tal redacteurs afgelopen lente ?
Kortom, dit is eens te meer holle marketingtaal. De enige echte vernieuwing die we gemerkt hebben, is dat de krant nog maar eens opgeslagen is met 10 centiem. Qua vernieuwing kan dat tellen !!
Enkele dagen na de verhoopte "vernieuwing" kunnen we alleen vaststellen dat dit een zeer mager beestje is. Wat is er in feite vernieuwd, buiten dan De Morgen-titelbalk die gisteren blauw kleurde in plaats van rood ?
Of het moet misschien vernieuwing zijn inzake gebruikte zinsconstructies. Wat anders te denken van volgende zin op pagina 29 van De Morgen van vandaag :
Havenschepen Marc Van Peel (CD&V) reageert woedend : 'Wij zullen aantrekken ons niets van dit advies'.
Het lijkt ons weer eens een kat in een zak. Hoe zou De Morgen ook die vernieuwingsoperatie hard kunnen maken, na het ontslag van een 15-tal redacteurs afgelopen lente ?
Kortom, dit is eens te meer holle marketingtaal. De enige echte vernieuwing die we gemerkt hebben, is dat de krant nog maar eens opgeslagen is met 10 centiem. Qua vernieuwing kan dat tellen !!
maandag 5 oktober 2009
My kingdom for a hund met Bodo Beckström (3) - Hund i fisk
In het Chinese Wuchang wandelt en zwemt een hond rond die kan vissen.
Ding Ding leerde dat helemaal zelf, toen hij met zijn baasje Lin ging zwemmen in het Donghumeer. "Hij kreeg maar niet genoeg van het water en ging steeds mee zwemmen," zegt meneer Lin. "Tijdens het zwemmen beet hij naar alles wat dreef, zoals flessen, piepschuim of dode vissen. Hij bracht al die dingen dan netjes naar de oever. Enkele dagen geleden kwam hij opeens aanzetten met levende vissen. Binnen de tien minuten had hij al drie grote exemplaren van meer dan drie kilogram bovengehaald."
Ding Ding vangt nu geregeld vissen. "Hij ziet waar de dieren zijn aan de hand van de belletjes aan de oppervlakte," zegt het fiere baasje.
vrijdag 2 oktober 2009
donderdag 1 oktober 2009
Mission to Manatark (7) - Hostessen
Babette Van Cauwenberghe heeft de aanwerving afgerond van de Missie-hostessen.
De Missie zal nu weldra kunnen starten. Meer details over de overige leden van de bemanning volgen spoedig.
De Manatark-Hostessen
Benoit Van Cleemputiaanse debacles - BVC's (33)
Thomas Dekker is ontslagen bij Silence-Lotto. De toen al aangebrande renner werd vorig jaar in dienst genomen door Silence-Lotto, en wordt nu stante pede ontslagen na een dopinggeval.
Silence-Lotto heeft om het zacht uit te drukken weinig plezier beleefd aan het gevallen "supertalent".
Silence-Lotto heeft om het zacht uit te drukken weinig plezier beleefd aan het gevallen "supertalent".
P. Leno fulmineert (26) - Muyters, leer tellen !
Philippe Muyters, de Vlaamse minister van Begroting, heeft wellicht te veel bevoegdheden. He can't handle it !
Hoe anders te verklaren dat volgens de anders goed in het pak zittende en met een managerslook gezegende Muyters 72 + 35 = 117 ? Naast een totaal gebrek aan politieke ervaring demonstreert deze NVA-er waarom de keuze voor Muyters als begrotingsminister eerder bedenkelijk was en is.
Hund i snor heeft Muytters alvast een telraam bezorgd, via Alex Brulov.
Hoe anders te verklaren dat volgens de anders goed in het pak zittende en met een managerslook gezegende Muyters 72 + 35 = 117 ? Naast een totaal gebrek aan politieke ervaring demonstreert deze NVA-er waarom de keuze voor Muyters als begrotingsminister eerder bedenkelijk was en is.
Hund i snor heeft Muytters alvast een telraam bezorgd, via Alex Brulov.
Abonneren op:
Posts (Atom)
